Słowo ”petarda” pochodzi z języka niemieckiego ”petarde”. Petardy mają za zadanie imitować wybuch innego urządzenia pirotechnicznego np. wybuch granatu, któremu towarzyszy huk, błysk, dym (dym ma skład zależny od użycia wybranej mieszaniny pirotechnicznej). Petardy do celów cywilnych nie mają zadań niszczycielskich, choć pewną siłę rażenia posiadają z uwagi na to, że ulega rozerwaniu korpus petardy. Ich zadaniem jest emitować huk. Korpusy petard są wykonywane z papieru, rzadziej z tworzyw sztucznych. W pirotechnice amatorskiej kategorycznie niedopuszczalne są metalowe korpusy z uwagi na duża siłę rażenia (odłamki)! Inaczej się ma sprawa w petardach wojskowych.
Petardy używane do celów bojowych, działające podobnie jak granat są wykonywane z korpusów metalowych i maja one tym samym dużą siłę rażenia odłamkami. Petardy takie dotkliwie ranią wroga lub powodują jego śmierć. Petardy wojskowe do celów odstraszających (imitowanie wybuchu granatu) są wykonywane z papieru, dzięki czemu nie powstają niebezpieczne odłamki.
Więc ogólnie mówiąc petardy są to mieszaniny pirotechniczne zamknięte w korpusie wykonanym z papieru, metalu, tworzyw sztucznych itp., które mają konkretny cel.. Z uwagi na to, że petardy działają niszcząco, używa się opóźniaczy przy pomocy których mamy czas na oddalenie się na bezpieczną odległość od wybuchu. Zapoczątkowują one spalanie zawartej w petardzie mieszaniny pirotechnicznej. Każda petarda składa się z:
- opóźniacza,
- korpusu,
- zatyczek,
- mieszaniny pirotechnicznej.
Teraz postaram się omówić każdy z wyżej wymienionych ”części” składowych petardy.
Opóźniacz
Jako opóźniacz stosuje się zazwyczaj lonty, stopiny lub zapalniki elektryczne (z przewodem), rzadziej zapalniki radiowe. Lont lub stopinę umieszcza się trochę wyżej niż kończy się zatyczka korpusu, chyba że korpus jest w kształcie kuli, lub przeprowadza się go przez zatyczkę. Główki zapalników elekttycznych umieszcza się na jednym z końców petardy.
Lont/Stopina
Lepiej nabyć sobie komercyjny lont, który równomiernie i przewidywalnie się spala.
Zapalnik elektryczny
Jest to jeden ze sposobów na zapalenie petardy z bezpiecznej odległości za pomocą przewodu. Stosując go nie naruszamy szczelności korpusu. Czym dłuższy przewód, tym znajdujemy się dalej od miejsca wybuchu petardy, a tym samym jesteśmy bezpieczniejsi. Im grubszy jest przewód, tym mniejsze są straty prądu spowodowane oporem przewodu.
Zapalniki możemy wykonać z małych rezystorów, drucianego zmywaka lub żarnika żarówki.
Zapalnik z rezystora wykonujemy po prostu poprzez przyłączenie kabli do jego nóżek. Dostarczają one rezystorowi chwilowe wysokie napięcie, rezystor wybucha wytwarzając przy tym dużą iskrę, która bez problemu odpali praktycznie wszystkie mieszaniny pirotechniczne używane w petardach.
Zapalnik z drucianego zmywaka wykonujemy podobnie, tzn. końce drucika podpinamy do kabli. Z kolei zapalnik z żarówki wykonujemy tak:
Bierzemy żarówkę z wtykiem do niej (dobrze nadaje się żarówka choinkowa) i zbijamy delikatnie szkiełko otaczające całą żarówkę tak, aby nie uszkodzić żarnika. Obwijamy papierem całą żarówkę z wtykiem i do utworzonej tubki wsypujemy dosyć łatwo zapalną mieszaninę pirotechniczną np. proch czarny (dodatek pyłów metali, np. Al, Mg zwiększy moc zapłonową zapalnika) i lekko ubijamy. Górę tubki zatykamy np. chusteczką.
|